::::: این خدا را مهربان پنداشتم:::::

:::::شاخه گلهای سرخ::::: به کجا باید گریخت؟ تابه کِی باید ندید ؟در نگاه افسردگیزندگی شد بردگیبا چه کس باید ستیز؟ خسته از این روزگاردر بدر دنبال راه چرخ گردون فلکاززمان جا مانده استشاخه گلهای سرخبرزمین افتاده است بوسه زد خون جوان بر خاک مامبا چه کس گویمیه مشت انسان نما با افکار خامدل چه پر درد است با این دیده هاای خدا سخت است بگیر جان مرا آرزوها همچنان در خاک رفتدیدن فردا دگر بربادرفتآنکه هیجان داشت برای ماندن دود شدازریشه سوختفریادشد عشق ایران برهمه بی انتهاست این وطن با این همه پژمردگی از آن ماست بحر آزادی آن با هم شویمچونکه شادی حقّ ماست بر ما رواست چونکه شادی حقّ ماست بر ما رواست نوشته شده در یکشنبه هفتم آبان ۱۴۰۲ساعت 12:21 توسط سمیرا| | بخوانید, ...ادامه مطلب