:::::شاخه گلهای سرخ:::::

به کجا باید گریخت؟

تابه کِی باید ندید ؟

در نگاه افسردگی

زندگی شد بردگی

با چه کس باید ستیز؟

خسته از این روزگار

در بدر دنبال راه

چرخ گردون فلک

اززمان جا مانده است

شاخه گلهای سرخ

برزمین افتاده است

بوسه زد خون جوان بر خاک مام

با چه کس گویم

یه مشت انسان نما با افکار خام

دل چه پر درد است با این دیده ها

ای خدا سخت است

بگیر جان مرا

آرزوها همچنان در خاک رفت

دیدن فردا دگر بربادرفت

آنکه هیجان داشت

برای ماندن دود شد

ازریشه سوخت

فریادشد

عشق ایران برهمه بی انتهاست

این وطن

با این همه پژمردگی از آن ماست

بحر آزادی آن با هم شویم

چونکه شادی حقّ ماست

بر ما رواست

چونکه شادی حقّ ماست بر ما رواست