::::: این خدا را مهربان پنداشتم:::::

v :::::درخیالم مهربانی کاشتم::::: :::::درخیالم مهربانی کاشتم::::: روزگاری باورایی داشتم یک غروری با خدایم داشتم آنقدر دوری میکردم از بدیدرسرم بذر وفا میکاشتم با خودم گفتم محبّت کار توست هرچه میکاریهمان برداشت توستدرخیالم مهربانی کاشتم باخدارازونیازی داشتمنیمه شب دستم بسوی آسمان دربدر دنبال اوبا ناله های بیکران شاید اوقدرت دهد بر ناتوان یا شفا بخشدهرآنچه آشکارهست یا نهان وقت وبی وقت من دعا میکردم بارالاها را حی صدا میکردم فکر میکردم او نگاهش بر من استدر نیایش هااو بالای سر است آههههههحال میبینم همه افکارمن چون خیالی باطل استهیچ خدایی نیستخودش ول معطل است هیچ خدایی نیست خودش ول معطل است + نوشته شده در شنبه چهاردهم بهمن ۱۴۰۲ ساعت 22:45 توسط سمیرا | بخوانید, ...ادامه مطلب

من به رویای خودمتو درکنارم زنده ایبا تو من حرف میزنم گویی زحالم خوانده ای میرسم با تو بمنزل پشت در جا مانده ایمن صدایت میکنم انگار نمیشناسی مرا می نشینی بر سکوی در خیابان را تماشاه میکنیدر خیال خودتورا با زور به خانه می برم چای داغی را که دوست داری برات دم میکنم تو می پرسی چه کارها میکنی؟ در نبودمن چگونه تو مدارا میکنی؟ آهههه بابا خراب است حال منزندگی بی تو سراب است بحر منچشم من از دوریت کم سو شده دست من لرزان تنم خسته دوپایم سست شدهبغض سنگینی نشسته بر گلویم که نپرساشک سرازیر میشودناگه همه رویا شکست نه پدر بود در کنارمنه که فنجانی ز چایهاچ وواج ماندم چه شدکاش زنده بودی نه خیال هاچ وواج ماندم چه شد کاش زنده بودی نه خیال نوشته شده در جمعه پانزدهم مهر ۱۴۰۱ساعت 8:12 توسط سمیرا| | بخوانید, ...ادامه مطلب