:::::سفر به تنهایی وتاریکی:::::

 چه روز بدی هست یکشنبه

سکوت همه جارا گرفته

نم نم باران میبارد

دل حسابی دلخور

چشم پر اشک

همه اتاقها دیوارش انگار با تو حرف میزنند

  عکسهای رو دیوار طوری نگاه میکنند

که درخیالت زنذه اند

جای جای حانه خاطرات دیروزها

یادآور  با هم بودن را در فکرم زنده مکند

آخ خ خ چه دورانی بود

پدر یعنی

همه چی آروم و بی دغدغه

و زندگی شیرینی خودش راداشت

چه زود گذشت؟

چه راحت مسافران دنیا

سفربه دیار غریبان میکنند

سفر اجباری

سفر به تنهایی وتاریکی

جایی که هیچ ماشینی. قطاری

هواپیمایی .موتوری. حتی دوچرخه ای 

به آن را ه ندارد
 

اتاق ابدی که ۲ متر هم نمیرسد

با گریه می آیی با گریه هم میروی

آه ه ه ه ه  گویند مرگ حقّ است

باشد کی گفته بود اوّل زنده کن بعد بکش؟

لعنت به این طبیعت روزگار

هر چیزرا ناقص نوشت

و مساوی حقّ را تقسیم نکرد