::::: من زاده غم بودم و خود بی خبر ازغم:::::

من روزو شبم حسرت دیدار توگشته

نگذارکه در حسرت دیدار تو بمیرم

 
من در غم تورنج بسیار کشیدم

   
بیکس شدم و باز زتو دست نکشیدم 

 
 من زاده غم بودم و خود بی خبر ازغم

 با یاد عزیزان ماه هاسپری شد

چشم کورشود ترس که  غربت بمیرم

مرگ که حقّ است  من هیچ نهراسم

ترسم زاین است که بی عشق بمیرم  

روزی به خودآیی که دل زخمی شدومرد    

افسوس خوری  کاش در حسرت نمی مرد

آنوقت چه فایده ؟

گردرد همین است ؟

گر عاشقی این است؟

گر مردن دیداردوباره ست؟

بهتر که بمیرم

خواهم زخداهرروزو هرآن بمیرم

دیوانه حسرت کش و تب دار بمیرم  

بی یار بمیرم

درغمکده خود تنها بمیرم

تنها بمیرم

تنها بمیرم