:::::حیران زدست این زمان :::::

گر آسمان غمگین شود

باران سرازیر میشود

این شاعر نیمه جان

ازغصّه پنهان میشود

این روزگار بی وفا

هرگرسر یاری نداشت

با عاشقان کاری نداشت

دل را به حال خودگذاشت

تخم شقایق را فقط

دردشت وصحراها فشاند

حیران زدست این زمان

هم درزمین هم آسمان

آخر پشیمان میشود

 
 از سوروساز زندگی

ماند همیشه بندگی 

غافل شویم مالحظه ای

از شوروحال بردگی 

حتیٰ فراموش میکنیم

دنیادگرگون میشود

دل بسته ایم بر این جهان 

   گاهی طوفان میشود

یاسیل برد کاشانه ای

ویران کند هر زلزله

بی جان کند  بیچاره ای

باز هم گوییم قسمت است

تقدیر بود

پیمانه اش پر میشود 

هیچکس نپرسد از خدا

جنگ وکشتار بحر چیست ؟

فقر و نداری کار کیست؟  

این بندگان بیگناه

آن کودکان بی پناه

آن مادران چشم براه

تا کی  ناله سر کنند ؟

یا دختران بی پدر

وآن مادران بی پسر

با دست هی بر سرزنند؟

تا حرف از حقّ میزنند

در گوشه زندان کنند

آنگاه مرتّد میشود

 فریاد حقّ ناحقّ شود 

اعدام وحبس عادی شود

قانون گذاران خدا

این بی خدایان ناروا

با ظلم همدست میشوند

بیچاره گان رسوا شوند

این است   عدلت ایخدا 

آههه آدم پریشان میشود

لعنت به رسم روزگار

آدم  تولّد میکند

آخر  پشیمان میشود

آخر  پشیمان میشود