:::::من رهگذر کوچه های تاریکم:::::

من رهگذر, کوچه, های تاریکم,

بزرگ شده خیابان دلهره ها

تشویقهای کسی مرا به مرز باور ها نرسانده 

بازیچه زمان نشدم

خواستار راستی بودم

من رهگذر دلتنگ شبهای پر ستاره ام

که در آسمانها دنبال ستاره خود میگردم

من گمشده شهرم

به هوای صاف و پاک

دوراز هرج و مرج وسروصدا

من زاده غصّه ها

همچون پرنده مهاجرمنتظر مکانم

  آواز هیچ بلبلی به دل نمی نشیند

من رهگذر تماشاه کردن لبخندها

وریختن اشکها هستم

حقّ شادی را از من گرفته اند

من تک درخت خشکییده بیابانم

کوچه ما ماه هاست جزمن  کسی خانه ندارد

بار سفررا خیلی وقت ها بسته اند

دیوار خانه ها ترک خورده

در حال ریزش

   گربه های کوچه هم میو میو رابه فراموشی دادند

  سکوت دردناکی همه جا را احاطه کرده

گویی دست به دست هم داده اند

وامضای کوچه را برای غم و منزوی بودن

به ثبت رسانده اند

کوچه من تنهای تنها

آرامش ابدی را به حان خریده

اگر روزگاری گذرت به این کوچه افتاد

بی درنگ ازکوچه دیگر راهت را انتخاب کن

زیرا اینجا گذرگاه ماتم و جدایی هاست

پیچکهای خشکیده

سخن از غم ونبودن زندگی میگویند

امیدهای اینجا به پایان رسیده

درخاتمه چشم براه کسی نمان

دلیل بودن ها

خیلی وقتها تاریخ مصرفش را ازدست داده

بغض هم یارای فریاد را ندارد

  من رهگذری مسافرم

امروز بودم

فرداهیچکس نمیداند

بهتر که نداند.....