:::::من غمکده عشقم وباران غصه:::::

من به تنهایی شب عادت کردم

تو به کدامین آغوش خودرا سرگرم کرده ای ؟

من به روزهای گذشته  حرمت واحترام را پیشه کردم

تو با قدرت کلام چه کسی را به دام انداخته ای؟

من به حال خود درکوچه های بیصدا گریه کردم 

تو در کدام کوچه دست در دست زنی دیگر قدم زده ای ؟

من ماه شب ۱۴ را رفیق گرفتم و درد دل کردم

تو در چشمان چه کسی نگاه کردی

و دروغ تازه ای را زمزمه کرده ای؟

من خاطرات چند ساله را در دفتر یادداشتها مرور کردم

تو روز آشنایی را چگونه ازیاد خود بردی؟

من زمان را برای بودنت التماس کردم

تو روزگار را با کدام بستر سپری کرده ای؟

من بهانه با تو بودن را سالها تمرین کردم

تو سوزاندن دلها را چگونه نا دیده گرفتی؟

من بهترین روزهایم را با تو تقسیم کرده بودم

تو با چه جراًتی دیده هارا با بستن چشمات ندیده گرفتی؟

من غمکده, عشقم, وباران, غصه

تو معنی  این دو را درکجای قلبت جستجو کرده ای؟

من خاکستری از هیزم خشک سوخته ام 

تو شعله ور شدن یک احساس را از خود چند بارپرسیده ای؟

من بیدلرزان منتظره مجنون بودم

توپرنده مهاجر هرروز روی کدام درخت

پرزدی وآوازه من آمده ام را سر دادی؟

من ساز غمگین عشق را درکنار رودخانه راین نواختم

تو با ساز چه کسی رقصیدی 

و گذرروزها را با آهنگ دیگر آغاز کرده ای؟

کوچه ما مهرو محبّت  را به همدیگر هدیه میدهند 

در مکتب تو رسم و رسوم گذشتگان را

تا چه حّد پاس داشته ای؟

من زاده ادب و حافظ  تعصبم

تو با کدام منطق شکستن دلها را نظارت میکنی؟

من بیخبر از همه بدیها  بازیچه این جهان شده ام

تو چرا همکار دنیا شدی و هرروزرا

با دروغی تازه خودرا گول زدی؟

من زندگی را بر پایه راستی ودرستی ساخته بودم

تو چرا آجرهای سوراخ سوراخ و کج وکوله

را قاطی  کار این ساختار کردی؟

من گذشت را ریشه مهر میدانستم

و خواستن را همّت دوست داشتن

تو بودن را در دو کلمه من هستم تمام کردی

بودی امّا نبودی ودیگر هم نخواهی بود

مردی برای همیشه مردی

من بیاد گذشته هر چند گاهی شمعی روشن میکنم

و خودرا سرزنش که چرا انسان

گاهی اشتباهی کسی را انتخاب میکند

وبعد شرم میکنم 

تو بگو آیا ازخودت تا حالا

خجالت کشیده ای؟