:::::کسی دلواپسم نیست :::::

سالهاست درپی کسی میگردم

که مرا پیدا کند

گم شده سرنوشتم

قدرت روزگار آنقدر زیاد بود

که مرا به بیکسی کشاند 

  گوشه نشین و ساکت

انگار ازازّل مُهر تنهایی را

در دفتر زندگی زده بودند

غمگین

گویا سالهاست 

تن پوش غصّه را با خود حمل کرده

و حسّ زنده بودن را ازمن گرفت اند

کسی دلواپسم, نیست, 

ضربان قلبم طپش عشق را ازیاد برده

  دوست داشتن را به فراموشی سپرده

کسی بودنم را بیاد نمیآورد

غریبانه  در تاریکی شب گریه میکنم

آلبوم عکسهای  گذشته را

یکی یکی دورم جمع کرده

وهی ورق میزنم

و با آنها حرف  میزنم

چه روزگاری بود

پدر و مادر داشتن

دلم میگیرد

حال درس تمام شد

کار هم آماده

چرا هنوز غمگینم؟ 

چرا احساس کمبود میکنم؟

  مکانم را

زمانم را

فردایم را گم کرده ام

آدمک متحرکم

سرگردان دورخود می چرخم

راستی به دنبال چه هستم؟